Niedziela Wniebowstąpienia Pańskiego – Rok B, 12 maja 2024 r.
EWANGELIA Z NIEDZIELI WNIEBOWSTĄPIENIA PAŃSKIEGO, ROK B
Został wzięty do nieba i zasiadł po prawicy Boga
Słowa Ewangelii według Świętego Marka
Jezus, ukazawszy się Jedenastu, powiedział do nich: «Idźcie na cały świat i głoście Ewangelię wszelkiemu stworzeniu! Kto uwierzy i przyjmie chrzest, będzie zbawiony; a kto nie uwierzy, będzie potępiony. Te zaś znaki towarzyszyć będą tym, którzy uwierzą: w imię moje złe duchy będą wyrzucać, nowymi językami mówić będą; węże brać będą do rąk i jeśliby co zatrutego wypili, nie będzie im szkodzić. Na chorych ręce kłaść będą, a ci odzyskają zdrowie».
Po rozmowie z nimi Pan Jezus został wzięty do nieba i zasiadł po prawicy Boga. Oni zaś poszli i głosili Ewangelię wszędzie, a Pan współdziałał z nimi i potwierdzał naukę znakami, które jej towarzyszyły.
Oto słowo Pańskie.
Mk 16, 15-20
Komentarz do Ewangelii
Udział w owocach odkupienia
Przeżywamy dziś uroczystość Wniebowstąpienia Pańskiego. To końcowy akord ziemskiej misji Jezusa, którego najbliżsi uczniowie, Jedenastu, oglądają już w chwale Jego zmartwychwstania. W swoich ostatnich słowach, czyli testamencie, Jezus objawia ich zadanie wobec całego świata: „Idźcie na cały świat i głoście Ewangelię wszelkiemu stworzeniu!”. Ewangelia jest dobrą nowiną o zbawieniu, jakie On przyniósł, a wysłużył je przez swoją mękę i śmierć na krzyżu. By mieć udział w owocach odkupienia, trzeba uwierzyć i przyjąć chrzest. To jest normalna droga, przez którą zostajemy zakorzenieni w zbawczym dziele Syna Bożego. Kto świadomie odrzuca wiarę, może nie dostąpić zbawienia. Ufamy Bożemu miłosierdziu, które chce ogarnąć wszystkich ludzi, ale Bóg nie łamie niczyjej wolności, pozostawia ją nawet w przypadku, gdy ktoś dokonuje tragicznego wyboru. Szczera i mocna wiara, według słów Pana, prowadzi do nadzwyczajnych znaków. Apostołowie wypełnili swoje życie zadaniem, jakie otrzymali w testamencie Jezusa.
Panie Jezu, proszę Cię ufnie, niech moja wiara w Ciebie i w Twoje słowo będzie dla mnie owocna. Niech otworzy moje serce na łaski, jakie wysłużyłeś na krzyżu. I niech uczyni mnie świadkiem Twojej obecności w świecie. Amen.
Rozważanie zaczerpnięte z Ewangelia 2024, o. Andrzej Kiejza OFMCap, Edycja Świętego Pawła
Patron tygodnia – 13 maja
św. Serwacy
Serwacy po 345 r. był biskupem w Tongres (Tongeren, najstarsze miasto Belgii). Pełnił ten urząd przez 37 lat. Pochodził prawdopodobnie z Armenii. Bywa utożsamiany z Sarbatiosem, jednym z biskupów pozostających w ostrej opozycji wobec arian na synodzie w Rimini (359), który poparł uchwały Soboru Nicejskiego I (325), potępiające błędy Ariusza. Miał gościć św. Atanazego wygnanego ze swej biskupiej stolicy przez arian. Razem z nim uczestniczył w synodzie w Trierze w 346 r.
Według świadectwa św. Grzegorza z Tours, Serwacy wiele podróżował. Dwukrotnie miał odwiedzać Rzym (w 366 i 384 r.). Był szczególnym czcicielem Najświętszej Maryi Panny. Dlatego ku Jej czci ufundował i poświęcił dwa kościoły: w Tongres i w Maastricht. Zmarł w Maastricht prawdopodobnie 13 maja 384 r., choć hagiografowie nie są w tej sprawie zgodni; przypuszcza się, że mógł umrzeć w Tongeren, a relikwie znacznie później zostały przeniesione do Maastricht, gdzie znajdują się do dzisiaj. Zaraz po śmierci Serwacy zaczął odbierać cześć od wiernych. Wystawiono także niebawem na jego grobie najpierw kaplicę, a potem kościół. Kiedy zniszczyli go Normanowie w 881 roku, został jeszcze piękniej odbudowany w 1039 roku. Wśród znakomitych osób, które pielgrzymowały do grobu św. Serwacego, byli cesarze Karol Wielki, Henryk III i Maksymilian, a także św. Bernard, św. Norbert i inni.
Św. Serwacego obrali za swojego patrona hutnicy, stolarze oraz uprawiający winorośl. Wzywano go także jako patrona od urodzajów, patrona od gorączki (febry) i reumatyzmu. Orędownik podczas przymrozków. Patron diecezji w Worms (Wormacja w południowo-zachodnich Niemczech) i miasta Maastricht w Holandii.
W ludowej tradycji św. Serwacy jest jednym z „zimnych ogrodników”, razem ze św. Pankracym (12 maja) i św. Bonifacym (14 maja). Zimni ogrodnicy i św. Zofia (15 maja) – to ostatnie dni wiosennych przymrozków, które grożą roślinom.
Z nauczania pasterzy diecezji opolskiej
Wierzę w Kościół – katechezy o Domu Bożym dla nas cz. 77.
Realizacja apostolstwa obejmuje wypełnianie trojakiej funkcji, wspólnej wszystkim wiernym: prorockiej, kapłańskiej i królewskiej. Funkcję kapłańską świecy wypełniają przez ofiarowanie Bogu, zwłaszcza w Eucharystii, siebie i swojej aktywności w świecie, życia rodzinnego i codziennej pracy, wypoczynku i cierpliwie znoszonych utrapień (por. Rz 12,1–2). Wypełnianie funkcji prorockiej polega na posłuszeństwie Ewangelii, odważnym głoszeniu jej w środowisku życia i pracy oraz demaskowaniu wszelkich przejawów antykultury, faryzeizmu i duchowej śmierci. Natomiast realizacja funkcji królewskiej dokonuje się poprzez przesycanie Ewangelią codziennego życia, kultury, struktur społeczno-gospodarczych i politycznych. Oznacza duchową walkę z panowaniem grzechu (por. Rz 6,12) i naśladowanie Chrystusowego stylu życia w darze, naśladowanie Jego służby (por. ChL 14).
Oczywiście zadanie angażowania się świeckich w ewangeliczną przemianę świata nie wyklucza ich roli wewnątrz Kościoła. Nie mogą być tylko przedmiotem duszpasterskiej troski duchowieństwa. Ponieważ są Kościołem, z jednej strony – nie są wolni od odpowiedzialności za rozwój Kościoła, w tym i za własny rozwój, a z drugiej – mają możliwość różnorakiej aktywności w Kościele, zwłaszcza w jego szeroko rozumianej diakonii caritas.
Wierni świeccy mogą też podejmować zadania i funkcje związane z urzędem pasterza, które nie wymagają święceń: mogą się angażować w: katechizacji, nauczaniu teologii, kościelnych mediach, liturgii. Świecki działa wówczas jako nadzwyczajny szafarz (np. katecheta, lektor, akolita), ale potrzebuje ku temu upoważnienia kompetentnej władzy (tzw. misji kanonicznej). Dlatego nie ma mowy o zatrudnieniu katechety w szkole bez zgody władzy kościelnej.
bp Andrzej Czaja
Program duszpasterski – materiały dla rodzin
3 grudnia 2023 roku w Kościele w Polsce rozpoczyna się nowy rok duszpasterski pod hasłem „Uczestniczę we wspólnocie Kościoła”.
W tym roku chcemy bliżej przyjrzeć się różnym powołaniom w Kościele, doświadczyć tego, że wszyscy jesteśmy sobie wzajemnie potrzebni, że dzięki naszej różnorodności możemy się uzupełniać i wzajemnie sobie służyć tym, co każdy z nas otrzymał. Ufamy, że dzięki proponowanym materiałom każdy z nas na nowo odkryje swoje powołanie i charyzmaty, wyraźniej zobaczy jakie zadania i funkcje w Kościele wyznaczył Pan Bóg każdemu z nas. Odkryjemy swoją niepowtarzalność, a jednocześnie niezbędność w Bożym planie zbawienia.
„Materiały dla rodzin” Programu Duszpasterskiego Komisji Duszpasterstwa KEP są formą katechezy, przeznaczonej do indywidualnej/rodzinnej formacji świeckich. Rozważania przygotowane są na każdą niedzielę roku, zaś miesiące wyznaczają kolejne tematy rozważań.
Każda katecheza mieści się na jednej stronie i składa się z trzech części:
1) nauczania Kościoła – w tym roku fragmenty w dużej mierze pochodzą z dokumentów Soboru Watykańskiego II;
2) katechezy na dany temat;
3) zdań proponowanych dla rodzin, które mają poszerzyć prezentowany temat lub są propozycją praktycznego zastosowania przedstawionych treści.
Zapraszamy do aktywnej realizacji Programu Duszpasterskiego: „Uczestniczę we wspólnocie Kościoła”.
ZAPRASZAMY DO ZAPOZNANIA SIĘ Z PRZYGOTOWANYMI MATERIAŁAMI KLIKAJĄC W PONIŻSZE PLIKI:
grudzień 2023 – Kościół jest Wspólnotą
03.12.2023 – Skąd wziął się Kościół
10.12.2023 – Trójca Święta źródłem i wzorem dla Kościoła
17.12.2023 – Idziemy wspólnie. Duch Święty działa w Kościele
24.12.2023 – Katolik na miarę XXI wieku
31.12.2023 – Aby wybierać mądrze… O rozeznawaniu w Kościele
styczeń 2024 – Przez chrzest wchodzę do Kościoła
07.01.2024 – Przez chrzest staję się Dzieckiem Boga
14.01.2024 – Jestem znakiem dla świata. Tożsamość chrześcijanina
21.01.2024 – Moje przywileje wynikające z chrztu
28.01.2024 – Moje obowiązki wynikające z chrztu
luty 2024 – Włączam się w życie Boże
04.02.2024 – Piszę do Ciebie list…
11.02.2024 – Źródło życia w radości
18.02.2024 – Listwa zasilająca
25.02.2024 – Kto jest właścicielem tego ogrodu
marzec 2024 – Rok Liturgiczny buduje wspólnotę
31.03.2024 – Czas w ciągu roku
kwiecień 2024 – Kapłani we wspólnocie Kościoła
07.04.2024 – Upodobnienie się do Chrystusa w miłości pasterskiej
14.04.2024 – Głoszenie Słowa Bożego i sprawowanie sakramentów
21.04.2024 – Przynależność do Kościoła lokalnego
28.04.2024 – Wszyscy jesteśmy odpowiedzialni za powołania
maj 2024 – Zakony i osoby konsekrowane we wspólnocie Kościoła
05.05.2024 – Kim są osoby konsekrowane
12.05.2024 – Różnorodność charyzmatów zakonnych
19.05.2024 – Osoby konsekrowane w służbie Kościoła
Na wesoło 
– Kiedy Pan Jezus zgrzeszył?
– Gdy miał 12 lat, bo jest napisane: „I zwinąwszy księgi odszedł”.
Tu możesz posłuchać piosenki religijne: